ΠΑΤΑΚΗΣ

Η νύχτα του Αϊ-Γιάννη είναι η μικρότερη νύχτα του χρόνου. Οι άνθρωποι ανάβουν φωτιές για να γιορτάσουν τον ερχομό του καλοκαιριού. Για τα Ποδοσφαιρόνια θα ήταν ένα Σαββατοκύριακο αξέχαστο. Θα πηγαίναμε στο Βιθέντε Καλδερόν για να δούμε τον τελικό κυπέλλου. Όμως άρχισαν οι πυρκαγιές κι όλος ο κόσμος ήταν πολύ νευρικός. Παίζαμε τον τελευταίο αγώνα της σεζόν: Παιδιά εναντίον Γονιών. Και το καλύτερο απ’ όλα: Το τσίρκο της φωτιάς είχε έρθει στη Μικρή Σεβίλλη! Έπρεπε να ανακαλύψουμε τον ένοχο για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως γιατί… είμαστε τα Ποδοσφαιρόνια και πάντα θα είμαστε μαζί!

Καλοκαίρι στη θαλασσινή πόλη. Μια μεγάλη παρέα παιδιών ζουν τις χαρές των διακοπών ανέμελα, κολυμπώντας, παίζοντας, αλλάζοντας μυστικά, λόγια αγάπης, νέα του άγνωστου κόσμου. Αγαπημένο τους στέκι, ένας ολάνθιστος κήπος με αρχαία αγάλματα, προφυλαγμένα εκεί ως να σταλούν στο Μουσείο της Σπάρτης. Τα είχαν βρει οι μικροί φίλοι παίζοντας, βαθιά θαμμένα στην άμμο, τα είχαν καθαρίσει, τα είχαν θαυμάσει· τα αγάπησαν. Καταλάβαιναν ότι έρχονταν σταλμένα από τους μακρινούς προγόνους και ο νους τους έτρεχε, θαμπωμένος, σ’ εκείνους και στην τέχνη τους της ομορφιάς. Ρώτησαν, έμαθαν, σεβάστηκαν την ιστορία και την πατρίδα. Τα παιδιά, τα αγάλματα, η θάλασσα, το ξένοιαστο καλοκαίρι, τα διάφορα γεγονότα, τα αυριανά όνειρα, η ζωή στην ήσυχη πόλη, τα τραγούδια από τα καφενεία και τις βάρκες, οι συγγενείς ναυτικοί με τις ειδήσεις της θάλασσας, αλλά και η γνωριμία όλων με το ιερό πρόσωπο της πατρίδας που ακτινοβολούσε απλότητα και κάλλος ψυχής, προσδίδουν στο βιβλίο τη χαρά και τη χάρη που γεύτηκαν οι τυχεροί φίλοι, στην παρέα των οποίων ανήκε και η συγγραφέας.

Ένας απρόσμενος έρωτας Ο Τζερεμάια είναι μαύρος. Η Έλλι είναι λευκή και Εβραία. Ζουν σε τελείως διαφορετικούς κόσμους, αλλά για τους ίδιους αυτό δεν έχει καμιά σημασία. Το μόνο πράγμα που μετράει είναι να βρίσκονται μαζί. Για τους άλλους, όμως, το μόνο πράγμα που μετράει είναι, δυστυχώς, να τους κρατήσουν χώρια, μακριά τον έναν από τον άλλον.

Ο μικρός αρκούδος ανησυχεί. Κι αν κάποτε η μαμά του σταματήσει να τον αγαπάει; Θα τον αγαπάει κι αν είναι κακό παιδί; Και τι θα γίνει αν η μαμά κάνει κι άλλο παιδί; Θα τελειώσει άραγε ποτέ αυτή η αγάπη; Αλλά ο μικρός αρκούδος καταλαβαίνει πως δεν πρέπει να ανησυχεί, γιατί η μαμά του του εξηγεί πως, ό,τι κι αν γίνει, η αγάπη της είναι τόσο μεγάλη, που όλα θα τα νικάει. Η Κατρίν Λεμπλάν απαντάει μ’ έναν τρυφερό και έξυπνο τρόπο στην αγωνία όλων των παιδιών για το αν τελειώνει ποτέ η αγάπη.

Ο Λουπέν (χαρακτήρας που εμπνεύστηκε ο Maurice Leblanc) είναι ο πιο δημοφιλής κλέφτης στη λογοτεχνία. Η ιστορία ξεκινά όταν ο Λουπέν είναι 11 ετών και ζει σε ένα άθλιο ορφανοτροφείο το οποίο διευθύνει ένα σκληρό ζευγάρι. Τα υπόλοιπα ορφανά τον σέβονται και τον αγαπούν γιατί κλέβει και διανέμει φαγητό σε όλους. Ένα βράδυ, αφού τον πιάνουν στα πράσα, τον διώχνουν από το ορφανοτροφείο. Έξυπνος, θαρραλέος και με βαθύ αίσθημα τιμής, στα δεκατέσσερα χρόνια του ο Λουπέν είναι ήδη διαβόητος ανάμεσα στους εγκληματίες του Παρισιού (βρισκόμαστε στο 1889). Το σπίτι του είναι το πιο περίφημο κτίριο της πόλης, και οι γείτονές του είναι παραχαράκτες, ληστές τραπεζών, άνθρωποι του υποκόσμου. Ο Λουπέν, ωστόσο, δεν θα έκλεβε ποτέ χωρίς λόγο και μοιράζεται πάντα τη λεία του με τα ορφανά της γειτονιάς. Μέσα από μια περιπέτεια με πολλές αποδράσεις, μεταμφιέσεις και ανατροπές, η συγγραφέας μάς μεταφέρει στο περιπετειώδες παρελθόν του πιο διάσημου και αγαπημένου κλέφτη στον κόσμο.

Η ιστορία του Οιδίποδα, του παιδιού που οι βασιλιάδες γονείς του προτίμησαν να εγκαταλείψουν στο βουνό, ώστε να μην εκπληρώσει ποτέ την τρομερή προφητεία που είχε λάβει ο πατέρας του. Όμως η μοίρα είχε αλλιώς γραμμένη τη ζωή του… Μια σύγχρονη ματιά στους τραγικούς ήρωες με κάθε σεβασμό στα παιδιά που διαβάζουν πρώτη φορά την ιστορία τους. Έχοντας την πεποίθηση ότι οι νεαροί αναγνώστες μπορούν να ακούσουν οποιαδήποτε ιστορία, αρκεί να τους σέβεται, ο Φίλιππος Μανδηλαράς αποκωδικοποιεί τους μύθους πάνω στους οποίους βασίζονται οι αρχαίες τραγωδίες και τα σύμβολα που τις διατρέχουν, και παραδίδει ιστορίες προσιτές σε κάθε παιδί. Με τα ζωντανά της χρώματα, τις παιδικές φιγούρες και τα ονειρικά τοπία στις λέξεις, η Ναταλία Καπατσούλια αναδεικνύει το παραμυθιακό στοιχείο, έτσι όπως έχει αποδείξει ότι μπορεί πολύ καλά να κάνει.

Τι σόι εγκληματίας θα μπορούσε να είναι ένας «μουσικάντης»; Τι μπορεί να σημαίνει η λέξη «Ναφασκαβαλιάς»; Ποιες ψυχές χαίρονται με τίποτα; Μπορεί να πνίξει τον Νίκο τον Ψαροκασέλα ένα γροιβάδι; Ως αύριο έχει ο Θεός; Ή μήπως όχι; Όταν η μαγεία της φύσης, η ξενοιασιά της παιδικής ηλικίας και η ομορφιά του έρωτα συναντούν, τη σκληρότητα, τη βαναυσότητα και τη φρίκη του αυταρχικού Καθεστώτος, ο εντεκάχρονος Αλέξανδρος πρέπει να κάνει επιλογές, να πάρει αποφάσεις και να δράσει. Σύμμαχοι του η νύχτα, τα ζώα, οι φίλοι, ο πρώτος παιδικός του έρωτας και τα όνειρα. Τα άγρια όνειρα της πρώτης εφηβείας… Άραγε πόσο ψηλά μπορούν να πετάξουν οι αγριόπαπιες; Ένα φρέσκο μυθιστόρημα, με μια ακριβή ανθολόγηση των χαρακτήρων της εποχής, μια πειστική αναπαράσταση του τελευταίου καλοκαιριού της χούντας μέσα από τα μάτια του αγοριού που μπαίνει στην εφηβεία και, ταυτόχρονα, η έλξη που του ασκούν, από τη μία τα κορίτσια κι απο την άλλη η αλλόκοτη καλλιτεχνική φύση ενός εξόριστου μουσικού.

«Δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι διακόσιες πενήντα χιλιάδες άνθρωποι χάθηκαν από το δάγκωμα μιας μαϊμούς» γράφει ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, αναφερόμενος στο απίστευτο συμβάν που διαδραματίστηκε στο βασιλικό κτήμα του Τατοΐου, τον Οκτώβριο του 1920, και το οποίο προκάλεσε τον θάνατο του νεαρού βασιλιά Αλέξανδρου Α΄. Τη ζωή και τις διακυμάνσεις της τύχης αυτής της μαϊμούς παρακολουθούμε σε αυτό το πρωτότυπο αντιπολεμικό μυθιστόρημα, που συνδυάζει αυθεντικά ντοκουμέντα της εποχής, ιστορικά γεγονότα, χιούμορ και στιβαρή μυθοπλασία. Στόχος του, να καταδείξει τον μηχανισμό που οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή και την εκδίωξη των Ελλήνων από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο, αλλά και τον ρόλο του τυχαίου σε μια σειρά από γεγονότα που μπορεί και να καθόρισαν την κατάληξη αυτής της ιστορίας, μπορεί και όχι.